وقتی بیشتر زبانم میگیرد که میبینم دو تا از کشته شده گان ، همشهریمان هستند . یکی خانم مهوش صفوی و دیگری همسر ایشان آقای محمد علی اکبرپور ریحانی ( که خبرگزاری ایسنا ) نام ایشان را "محمدعلی ریحانی فر" اعلام کرده است . داغ بیشتر بر دلم مینشیند . ایشان مهندس بودند و ساکن ارومیه . تازه عمل قلب انجام داده بودند . گویا خانمشان هم بنوعی به بیماری خاص دچار بوده بودند . ادامه نمیدهم . دلم کباب شد .
پی نوشت : نشانه های سوء مدیریت در وزارت راه، بوئینگ حادثه دیده ارومیه قبلا هم به زمین خورده بود
ظهری که اسامی را می خواندم شاید باور نکنید اما در دو اسم دلم شدیدا لرزید یکیش نام دخترک چند ماهه بنام آیلین(شاید به خاطر کوچک و معصوم بودنش) و دیگری همان ریحانی فر که نمی دانم چرا دلم گواه می داد که ریحانی باید اهری باشد(چون در اهر شهرت های حاوی ریحان فراوان داریم)
پاسخحذفخدا به همه بازماندگان صبر دهد.
همشهری
بسیار متاسف شدم.
پاسخحذفخبر به تنهایی تلخ بود، نحوه پاسخگویی بعضی مسوولان تلخترش کرد.
پاسخحذفوزیر محترم راه به جای پاسخگو بودن توضیح می داد که تعریف جعبه سیاه چیست و چند مدل جعبه سیاه داریم! (مثل وزیر محترم بهداشت که در بحبوحه فروش سوالات رزیدنتی در تلوزیون حاضر شد و تفاوتهای سرماخوردگی و آنفلوانزا را توضیح داد!)
دو منبع تعداد متفاوتی از مسافران ارائه می دهند، وقتی مجری توضیح می خواهد، خیلی راحت می گویند اختلاف آماری است! پیش می آید، انگار تناژ گندم است که اختلاف آماری داشته باشد! آدم است، یک دانه این ور و آن ور ندارد، هر یک دانه اختلاف آماریش یعنی بلاتکلیفی جان یک نفر....بگذریم، بیشتر بنویسم اینجا هم فلفل نمکی می شود
سلام صادق عزیز
پاسخحذفمن هم اعصابم خیلی خورد شد
آخه آدم تو این خراب شده با چی باید بره و بیاد؟ جاده هاش یه جور ، هواپیماهای فرسوده مال عهد بوقش یه جور ، خط آهنش هم که هنوز با تکنولوژی زمان رضاشاه اداره میشه و یه تهران تبریزش 12 ساعت و بیشتر طول میکشه ، تسلیت میگم به همه .
با درود و سپاس فراوان : شهرام
سلام
پاسخحذفروحشان شاد و قرین رحمت باد
این کوچولو به اسم ترانه یکی از اون فرشته هاییه که با پدرش امین ومادرش زهرا پرواز کرده.
پاسخحذفhttp://s23.aks98.com/files/22602523804528103961.jpg
این هم آدرس وبلاگش که مامانش تازه براش درست کرده بود.
http://mamanetaranom.blogfa.com/
دنیای بدیه
آدم دیوونه می شه.
این جان باختگان اهری دایی و زن دایی من بودند نه تنها من بلکه دایی و زندایی همه کسانی که این مرحومین را میشنواختند بودند چون واقعا انسانهای مهربان و شریفی بودند که هنوز هم غم از دست دادنشان را باور نمی کنیم.
پاسخحذفگذشته از مباحثی که درخصوص سن این هواپیمای بوئینگ 727 مطرح شده و حتی سن 36 سال و هفت ماه را برای آن برآورد کرده‌اند (با استناد به اخبار منتشره در رسانه‌ها) و همچنین سابقه سانحه داشتن این هواپیما، مشخص نیست سازمان هواپیمایی کشوری چرا نقش و وظیفه حاکمیتی خود را درباره این هواپیما و پرواز ارومیه رعایت نکرده است؟ چرا که سازمان هواپیمایی کشوری که ناظر بر ایمنی پروازهاست، با توجه به شرایط نامساعد هوایی که باعث لغو همه پروازهای همان روز به ارومیه شده، اجازه این پرواز را به شرکت ایران‌ایر داده است.
از سوی دیگر در حالی که عمر مفید هواپیما در برخی کشورها بین سه تا پنج سال است، چرا شرکت ایران‌ایر چنین هواپیماهای فرسوده‌ای را برای چنین شرایط هوایی در نظر گرفته است؟
ناگفته نماند که عرف در کشور ما این است که پس از سقوط هوایی به ویژه در صورت کشته شدن خلبان پس از مدتها کار کارشناسی، بازخوانی جعبه سیاه و... همه تقصیرها به گردن خلبان بخت‌برگشته می‌افتد، اما ضروری است شرکت ایران ایر و معاون عملیات این شرکت درباره زمان صدور آخرین مجوز پرواز خلبان این هواپیما و همچنین پیش از آن در زمان کمک خلبانی ایشان توضیحاتی دهد تا شایعات درخصوص وی همگی تکذیب شود.
از سوی دیگر، امری که باید به آن توجه کرد و بیش از همه مهم است، شیوه مدیریت خود اخبار پس از سقوط هواپیماست که با انواع و اقسام اظهارنظرها و اخبار درباره هواپیما روبه‌رو بودیم که نشان از عدم مدیریت و کنترل سازمان هواپیمایی و ایران‌ایر درباره سقوط هواپیما بوده است و این عدم کنترل اوضاع به فرودگاه مهرآباد نیز کشیده شد و مسئولان از مدیریت شرایط بحرانی به وجود آمده عاجز ماندند.
گفتنی است، پس از اعلام خبر سقوط هواپیما خانواده مسافران به فرودگاه مهرآباد مراجعه کردند که گذشته از برخورد بد مسئولان حاضر با مردم مراجعه کننده در حالی که قطعا حضور خانواده مسافران هواپیما در فرودگاه بدیهی بود در نهایت مردم به ترمینال یک فرودگاه منتقل شدند و دریغ از یک مسئول و فردی از شرکت ایران‌ایر و سازمان هواپیمایی که با اطلاع‌رسانی درست این خانواده‌ها را به آرامش دعوت کند.
این تهییج و اضطراب و نگرانی خانواده و وابستگان و مسافران در حالی بوده که انتشار اخبار متناقض هر لحظه بر فشار عصبی حاضران می‌افزود. حال بماند که هیچ‌گونه پذیرایی و برخورد مناسبی با این افراد صورت نگرفته است.