داروهای خوراکی، برگ جدید در پرونده درمان بیماری ام اس

داروهای خوراکی، برگ جدید در پرونده درمان بیماری ام اس – دکتر علیرضا میناگر

خبرهایی که مربوط به بیماران ام اس هست، در مجموع خبرهای خوبی است چرا که نسبت به سال گذشته پیشرفت‌های بسیاری رخ داده هم در زمینه روشن‌تر شدن مکانیسم ایجاد بیماری و هم در زمینه درمان‌های بهتر. در حال حاضر بسیاری از درمان‌هایی که برای این بیماری وجود دارد به صورت زیرجلدی درون عضله یا درون ورید تزریق می‌شوند که هر کدام عوارض خود را دارند و خیلی از بیماران از این مسئله تزریق‌های مداوم ناراضی هستند که یک مسئله روانی و قابل درک است و باید به آنها حق داد.

حالا دو داروی خوراکی وجود دارند به نام­های جیلنیا و آباجیو که دومی به تازگی مجوز مصرف کسب کرده است. این دو دارو از جمله افق‌های تازه پیش روی مبتلایان به ام اس هستند، داروهایی که مصرف آنها آسان­تر است و چون خوراکی هستند دیگر آن ترس و وحشت تزریق را به همراه ندارند و البته عوارض مربوط به خود را دارند و باید با احتیاط مصرف شوند. اما واقعیت این است که هر روز، هر ماه و هر سال در سرتاسر جهان گام­های جدیدی برای مبارزه با این بیماری برداشته می­شود و این مسیر از طریق یافتن درمان­های بهتر طی می­شود. هنوز راه زیادی تا علاج قطعی این بیماری پیش رو داریم اما دیر نیست روزی که درمان قطعی هم پیدا شود. در حال حاضر باید به یاد داشته باشیم که وضعیت مبتلایان به ام اس رو به بهبود است، اگر به ده سال گذشته نگاه کنیم این اغییر وضعیت را به صورت محسوس می‌بینیم و مطمئن­تر می‌شویم که در سال­های آینده پیشرفت­های دیگری هم حاصل می­شوند.

داروهای خوراکی از آنجایی که به تازگی معرفی شده­اند هنوز در سرتاسر جهان به اندازه درمان­های قبلی شناخته شده نیستند و اطلاعاتی که ما در مورد این بیماری داریم بر پایه تحقیقات و دستاوردهای سه تا پنج ساله گذشته است در حالی که داروهای تزریقی با یک پشتوانه ۱۵ تا ۲۰ ساله تجویز می­­شوند و ما می­دانیم که حتی اگر کسی باردار باشد و این تزریق­ها را انجام دهد چه اتفاقاتی رخ می­دهد و داروهای جدید هنوز این پشتوانه را ندارند، بنابراین مصرف این داروها باید با احتیاط فراوان و تفکر منطقی انجام شود، پزشک باید به دقت تشخیص دهد که آیا بیمارش کاندیدای خوبی برای دریافت این نوع درمان هست یا خیر و به همین منظور یک سری دستورالعمل­هایی وجود دارد که در نشست­ها و کنگره­های علمی مانند کنگره­ای که در آبان ماه در تهران برگزار شد، ارائه می­شوند و امیدواریم که این اطلاعات در اختیار نورولوژیست­های کشورمان هم قرار بگیرند تا با دقت و آگاهی در مورد جامعه ام اس ایران به کار برده شوند تا میزان عوارض به حداقل برسد. البته این داروها از آنجایی که به تازگی در ایران معرفی شده­اند نسبت به کشوری مثل آمریکا بسیار کمتر تجویز و مصرف می­شوند اما معتقدم که به مرور زمان تعداد بیمارانی که از طریق مصرف داروهای خوراکی درمان می­شوند بالاتر خواهد رفت، به تدریج که شناخت پزشکان بیشتر شود و وحشت­شان از تجویز داروهای جدید از بین برود و در شناخت و تجویز این قبیل روش­های درمانی اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند، راحت­تر و منطقی­تر از این راه­ها نیز استفاده می­کنند.

تنها مسئله­ای که باید خطاب به مبتلایان به ام اس بگویم این است که نگرانی­ها، ترس­ها و ملاحظاتی که نسبت به آزمایش راه­های مختلف و جدید درمان در آنها هست یک امر کاملا طبیعی است و در همه جا به همین ترتیب است. امیدها و ناامیدی­ها برای همه وجود دارد و بیماری حد و مرز ندارد و در همه جا می­توان این کنجکاوی همراه با کمی دلنگرانی نسبت به درمان بیماری­هایی چون ام است را دید. تلاش ما به عنوان پزشک در هر جای جهان این است که در مرحله اول بیماران را تسکین دهیم و به لحاظ روانی و ذهنی آنها را آماده کنیم تا ترس­شان را از پروسه درمان کنار بگذارند و نبرد با بیماری را هر چه سریع­تر و موثرتر آغاز کنند.

منبع