۱۳۸۹ تیر ۱۶, چهارشنبه

رویای از دست رفته

نگاهم اکنون به " جای گاه " تفتیده و خشک و بی آب علفیست ٬ که زمانی دلداری ام میداد و "سرزمین" ام مینامیدم .

۱ نظر:

  1. وای بر سرزمینی که نگاه به ان از سوی اهالی اندیشه اش این گونه دل به رنج آرد.
    این تفتیده را باید که خنکاند اما نه با سردی ناامیدی که با گرمای امید!

    پاسخحذف

نظرتان راجع به این مطلب چیست ؟