۱۳۹۰ مهر ۱۸, دوشنبه

سفرمان به خیر نبود . سفرتان به خیر باد

 رستوران هتلی در تایلند / یک روز از هزاران/ نه اهانت نیس!

وارد رستوران هتلی در تایلند میشوی .آنجا برا خوردن صبحانه همه چیز دارد . و همه اش مجانی . تا دل و روده ات اجازه میدهد میتوانی بخوری .  از غذاهای ایرانی گرفته تا غذاهای هندی و بلغاری و چینی و اروپایی و آمریکایی و ... 
میخوریم به اندازه قد و قواره مان!
توریست زیادی اینجا هجوم آورده است ... ناگهان چشممان به تابلویی می افتد که به زبان فارسی نوشته شده است به این مضمون که : لطفن صبحانه را بیرون نبرید !!! برایمان گران می آید . به هیچ زبانی این جمله بر روی دیفار نگاشته نشده است الا فارسی !!!
کَکمان میگزد . عصبانی میشویم ... کوفتمان میشود صبحانه ... یعنی ما فرهنمگان اینقدر پایینه یا تایلندی های نفهم ... جواب را موقعی میگیریم که یک  ایرانی ، پنج شیش تا کره را وقتی داخل جیب کاپشن اش میگذارد می یابیم . میگوییم برادر ! اینجا همش دوربین مدار بسته دارد کلی . این کره ها را نمیتوانی بیرون ببری . قبول میکند و آنها را سر جایش میگذارد . کوفت کوفتمان میشود هم صبحانه و هم سفر به تایلند و هم فرهنگ اختلاس و دزدیمان . 
باید برگردیم . برمیگردیم و به آنهمه فرهنگ والای  از دست رفته مان گریه مان میگیرد 

گفته باشم : فیلم مستند این جنایت و حقارت  هنوز دستمان هست و احتمالن در پستهای بعدی رو کنیم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نظرتان راجع به این مطلب چیست ؟